اسپانسرشیپ خانواده کانادا

اسپانسرشیپ خانواده، برنامه‌ای است که به منظور پیوند مجدد افراد ساکن کانادا با اعضای خانواده‌شان که در خارج زندگی می‌کنند، طراحی شده است. برنامه مذکور، این امکان را در اختیار اتباع کانادایی، دارندگان اقامت دائم این کشور، و افراد ثبت شده ذیل قانون بومیان کانادا، که حداقل 18 سال سن دارند، قرار می‌دهد تا اسپانسر اعضای خانواده‌شان برای زندگی، تحصیل، و کار در کانادا شوند.

باآنکه انواع اسپانسرشیپ خانواده وجود دارد، اما شرایط عمومی برنامه‌های مختلف با هم همخوانی دارند. شرط اصلی، توانایی اسپانسر در حمایت مالی از عضو خانواده و ارائه مدارکی دال بر داشتن نسبت خویشاوندی قانونی با وی است. امکان اسپانسر کردن، یکی از مزایای متعدد اخذ اقامت دائم کاناداست، چون باعث پیوند مجدد خانواده و حمایت از اسکان اعضای خانواده در این کشور می‌شود.

برنامه مهاجرتی اسپانسرشیپ خانواده کانادا دسته‌بندی‌های مختلف دارد تا طیفی از نسبت‌های خویشاوندی را که ممکن است اتباع یا ساکنان کانادایی با بستگانشان در خارج از کشور داشته باشند پوشش دهد. هدف این دسته‌بندی، ارائه گزینه‌ها و انعطاف‌پذیری بیشتر به اسپانسرها، جهت پیوند مجدد با اعضای خانواده‌شان در کاناداست. 

یک از انواع اسپانسرشیپ، ویژه همسران، شریک‌ها، و فرزندان وابسته است. شریک‌ها می‌توانند شامل شریک‌های عرفی و زناشویی باشند. برای اینکه افراد مذکور، واجد شرایط این نوع اسپانسرشیپ شوند، این نسبت‌ها باید بر اساس معیارهای خاص، محرز شوند. 

همچنین، یک نوع اسپانسرشیپ هم برای فرزندخوانده‌ها وجود دارد. اسپانسرشیپ فرزندخوانده‌ها از طریق فرایند دومرحله‌ای انجام می‌شود که اسپانسر باید هم فرایند درخواست را برای اسپانسرشیپ تکمیل کند و هم فرایند درخواست را برای اقامت دائم فرزندخوانده. 

سومین نوع اسپانسرشیپ، برای خویشاوندان اسپانسر است. خویشاوندان ممکن است شامل برادر، خواهر، خواهرزاده، برادرزاده یا نوه یتیم شده باشند. همچنین ممکن است، شامل سایر خویشاوندان نیز شود، به شرطی که از الزامات واجد شرایط بودن برخوردار بوده و عضو دیگری در خانواده وجود نداشته باشد که شخص تحت تکفل وی قرار گیرد. 

و سرانجام، نوعی اسپانسرشیپ هم برای والدین و مادربزرگ و پدربزرگ وجود دارد. این اسپانسرشیپ را می‌توان در مورد والدین و مادربزرگ و پدربزرگ‌هایی که نسبت خونی یا فرزندخواندگی دارند اعمال کرد. همچنین، والدین و مادربزرگ و پدربزرگ‌هایی را که از هم طلاق گرفته‌اند می‌توان اسپانسر کرد و شریک‌ها یا همسران ثانویه آنها نیز واجد شرایط هستند تا تبدیل به خویشاوندان وابسته شوند.

سوپر ویزا، گزینه مهاجرتی منحصربه‌فرد است که به افراد این امکان را می‌دهد تا فرزندان یا نوه‌های خود را در کانادا ملاقات کنند (هر بار تا سقف پنج (5) سال). آنها همچنین می‌توانند در یک دوره حداکثر 10 ساله، ورود مکرر به کانادا داشته باشند. برای اینکه فرد، واجد شرایط دریافت سوپر ویزا باشد، باید الزامات خاص را رعایت نماید، ازجمله داشتن بیمه درمان، و تبعیت از معیارهای تعیین شده. اگر بازدید برای 6 ماه یا کمتر است، توصیه می‌شود، ویزای معمولی بازدیدکننده درخواست کنند.

آنهایی که به دنبال سوپر ویزا هستند، باید موارد مهم را همچون معیارهای واجد شرایط بودن، فرایند درخواست، و مزایای مرتبط با این نوع ویزا را در تصمیم‌گیری‌شان لحاظ نمایند. الزامات واجد شرایط بودن، شامل داشتن میزبانی است که در کنار سایر شرایط، تبعه کانادا، دارنده اقامت دائم این کشور، یا بومی ثبت شده باشد. میزبان، که معمولاً فرزند یا نوه است، باید حداقل 18 ساله، ساکن کانادا، و دارای حداقل درآمد لازم باشد. علاوه‌براین، نیاز به دعوت‌نامه است که در آن، به تعهد حمایت مالی اشاره‌شده و شامل اطلاعات تعداد اعضای خانواده باشد. متقاضیان باید هنگام تحویل درخواستشان، خارج از کانادا باشند، تحت معاینه پزشکی قرار گیرند، و سایر شرایط خاص را نیز تأمین کنند. بیمه درمان، اجباری است که باید خدمات اورژانسی را حداقل تا 100,000 دلار پوشش دهد و دست‌کم یک سال اعتبار داشته باشد.

تاریخ ورود به کانادا همچنین روی مدت‌زمان اقامت تأثیرگذار است، و آنهایی که قبل یا بعد از 22 ژوئن 2023 وارد کشور می‌شوند، باید به این نکته توجه کنند. آنهایی که پس از این تاریخ وارد کانادا می‌شوند، ارائه مدرک بیمه درمان معتبر و تبعیت از سایر شرایط برایشان ضروری است. فرایند درخواست، شامل ارائه مدارک مختلف است، مانند: دعوت‌نامه، مدرک حمایت مالی، مدرک نسبت خویشاوندی، و مدرکی که نشان دهد میزبان، تبعه کانادا، دارنده اقامت دائم این کشور، یا بومی ثبت شده است. 

اهمیت حفظ پیوندها با کشور محل تولد، هدف بازدید، و ثبات کلی، عواملی هستند که حین ارزیابی درخواست لحاظ می‌شوند. حتی برای آنهایی که معاف از ویزا هستند، اخذ سوپر ویزا باعث می‌شود تا 5 سال امکان اقامت داشته باشند، که این امر منوط است به تأیید و ارائه مدارک تکمیلی و در صورت سفر هوایی، اخذ مجوز الکترونیکی سفر.

برای مشارکت قانونمند در برنامه اسپانسرشیپ خانواده کانادا، اسپانسرها باید برخی تعهدات مالی را رعایت کنند. شرط حداقل درآمد تضمین می‌کند که آنها می‌توانند عضو تحت حمایت خانواده را بدون درخواست کمک‌های دولتی حمایت کنند. برای هر اسپانسر، میزان حداقل درآمد لازم (MNI) تعیین می‌گردد. این عدد، بر اساس تعداد اعضای خانواده اسپانسر، شامل خودش، وابستگان فعلی او، و افرادی که قرار است اسپانسرشان شود محاسبه می‌شود. اسپانسرها باید مدارکی همچون اظهارنامه مالیاتی یا گواهی پرداخت مالیات ارائه کنند تا نشان دهند که درآمدشان معادل یا بیش از MNI است. 

اسپانسرها، مسئول حمایت از اعضای اسپانسر شده خانواده خود در طول اقامت دائمشان در کانادا هستند. بسته به نسبت خویشاوندی میان اسپانسر و شخص اسپانسر شده، و سن افراد اسپانسر شده، طول مدت اسپانسرشیپ می‌تواند تا 10 سال تداوم یابد.

طی این مدت، اسپانسرها مسئول تأمین نیازهای اساسی اعضای اسپانسر شده خانواده‌شان هستند، شامل اسکان، خوراک، و سایر الزامات ضروری، تا اطمینان یابند که آنها، باری بر سیستم کمک‌های اجتماعی کانادایی تحمیل نخواهند کرد. اسپانسرها از قبل باید برای این تعهدات مالی برنامه‌ریزی ک

مدت‌زمان پردازش برای اسپانسرشیپ خانواده کانادا عمدتاً به نوع اسپانسرشیپ و پیچیدگی درخواست بستگی دارد. مدت‌زمان پردازش می‌تواند بسیار متغیر باشد، از 12 ماه تا 23 ماه، که بستگی به نسبت خویشاوندی اعضای خانواده و اسپانسر دارد. 

اسپانسرشیپ همسر یا شریک عرفی معمولاً بین 12 تا 24 ماه زمان می‌برد، و درخواست‌هایی که از داخل کانادا تحویل داده می‌شوند، اغلب مدت‌زمان پردازش کوتاه‌تری دارند. اسپانسرشیپ والد و مادربزرگ و پدربزرگ، به طولانی ‌بودن فرایند بررسی‌شان مشهور هستند زیرا تقاضای مربوط از طریق سیستم لاتاری مدیریت می‌شود و ممکن است چندین سال طول بکشد. اسپانسرشیپ فرزند وابسته معمولاً ظرف 12 تا 24 ماه پردازش می‌شود. 

مدت‌زمان پردازش مشمول تغییر است، و عواملی همچون نوع خویشاوندی، محل سکونت فرد اسپانسر شده، و شرایط بیرونی، همگی می‌توانند تأثیرگذار باشند. توصیه می‌شود، متقاضیان برای آگاهی از جدیدترین اطلاعات، وب‌سایت اداره مهاجرت، پناهندگی، و شهروندی کانادا (IRCC) را بررسی کنند.

درخواست‌های اسپانسرشیپ خانواده در کانادا شامل هزینه‌های مختلف است که متقاضیان باید پیش از اقدام، از آن‌ها مطلع باشند. هزینه‌های لازم برای هر نوع اسپانسرشیپ نسبتاً متفاوت هستند، بنابراین، متقاضیان باید به‌طور منظم، اطلاعات جدید یا تغییرات را بررسی کنند. هزینه اسپانسرشیپ، شامل هزینه پردازش متقاضی اصلی (490 دلار) و هزینه حق اقامت دائم (515 دلار)، معمولاً 1,080 دلار است. 

بدون احتساب هزینه اقامت دائم، جمع هزینه‌ها بر اساس هزینه اسپانسرشیپ (75 دلار) به‌علاوه هزینه پردازش متقاضی اصلی (490 دلار) محاسبه می‌گردد، که درمجموع 565 دلار خواهد شد. به ازای هر فرزند وابسته که به درخواست اضافه شود، هزینه‌ای در حدود 150 دلار دریافت می‌گردد. همچنین، هزینه‌های بیومتریک برای هر نفر حدود 85 دلار است. 

حین فرایند درخواست، ممکن است سایر هزینه‌ها نیز اضافه شوند ازجمله: معاینات پزشکی، گواهی عدم سوءپیشینه، آزمون زبان، ترجمه مدارک، و کپی برابر اصل کردن مدارک. هزینه‌های اضافی بستگی به مورد خاص و نوع اسپانسرشیپ دارند. 

اگر درخواست اسپانسرشیپ خانواده رد شود، اسپانسر و متقاضی اصلی بسته به شرایطشان امکان درخواست تجدیدنظر یا درخواست مجدد خواهند داشت. برای اعتراض به تصمیم، متقاضی باید ظرف 30 روز پس از دریافت نامه رد درخواست، درخواست تجدیدنظر خود را به دادگاه تجدیدنظر مهاجرتی (IDA) تحویل دهد. IAD سپس به بررسی پرونده خواهد پرداخت. 

دلایل رایج برای رد درخواست اسپانسرشیپ خانواده شامل این موارد است: عدم انطباق با شرایط، مدارک ناقص، یا تردید در مورد ماهیت خویشاوندی میان متقاضی و اسپانسر. متقاضیان باید قبل از اعتراض یا درخواست مجدد، نامه رد درخواست را به‌دقت بررسی کنند تا بدانند دلایل رد درخواست دقیقاً چه بود و اشکالات را برطرف نمایند.

ممکن است، حین فرایند اخذ اسپانسرشیپ خانواده، چالش‌هایی ظهور کنند. موانع رایج شامل تأخیر در پردازش به دلیل عدم رعایت شرایط درخواست است. اسپانسرها و اعضای خانواده آنها می‌توانند قبل از درخواست، با مطالعه بسته درخواست و بررسی دقیق هر مرحله، خود را برای این چالش‌ آماده کنند. 

مدارک ناقص، چالش رایج دیگر است. متقاضیان برای حل این مشکل باید به‌دقت، الزامات درخواست را بررسی کرده و مدارکی ارائه کنند که مطابق با کلیه معیارهای مندرج در چک‌لیست مدارک برای نوع اسپانسرشیپ‌شان باشد. 

مانع جدی دیگر، عدم برخورداری اسپانسر از حداقل توانایی مالی برای حمایت از عضو (اعضای) خانواده خود است. اگر اسپانسر نتواند الزام حداقل درآمد لازم را رعایت کند، باید در پی حمایت مالی یا مشاوره حرفه‌ای برای تقویت درخواست خود باشد. 

و نکته آخر اینکه، ممکن است از متقاضیان خواسته شود که ماهیت واقعی نسبت خویشاوندی خود را با اسپانسر ثابت کنند. این کار را می‌توان با ارائه مدارکی همچون دارایی‌های مشترک، تعهدات مشترک، و سوابق ارتباطات نشان داد. 

کلیه متقاضیان باید به‌طور مستمر، وضعیت درخواست خود را بررسی کرده و اطمینان یابند که درخواست‌های احتمالی IRCC مبنی بر ارائه مدارک بیشتر، به دستشان می‌رسد. این‌گونه، آنها می‌توانند سریع و بدون تأخیر، مدارک موردنیاز را ارائه نمایند.

IRCC، اخیراً تغییراتی را در برنامه اسپانسرشیپ خانواده کانادا اعمال کرده است. این تغییرات در برخی از انواع برنامه‌ اسپانسرشیپ اعمال شده تا فرایند درخواست را تسهیل و کارایی آن را ارتقا بخشد. البته اجزای ساختاری برنامه تغییر نکرده است. سرمایه‌گذاری 25 میلیون دلاری دولت کانادا روی این تغییرات، نشان‌دهنده پایبندی آن به تسریع و تثبیت مدت‌زمان پردازش برنامه اسپانسرشیپ خانواده است.

برای اسپانسرشیپ همسر، به‌عنوان‌مثال، تغییرات شامل پردازش سریع‌تر، آغاز استفاده از درخواست واحد برای درخواست‌های داخل و خارج از کانادا، کاهش تعداد سؤالات پرسشنامه خویشاوندی، حذف الزام انجام پیشاپیش معاینه پزشکی، و اصلاح رویکرد نسبت به گواهی عدم سوءپیشینه است، که از این پس می‌توان آن را در کشور محل اقامت فعلی دریافت کرد (به‌جای کشوری که متقاضی برای مدت‌زمان بیشتری در آن اقامت داشته است). همچنین، متقاضیان هم‌اکنون می‌توانند از طریق درگاه آنلاین، به‌صورت لحظه‌ای به وضعیت درخواست خود دسترسی داشته باشند. 

باآنکه این تغییرات باعث افزایش سرعت برخی از انواع اسپانسرشیپ خانواده شده، اما در الزامات ضروری قانونی یا نظارتی این برنامه تغییری ایجاد نشده است. متقاضیان باید از کلیه معیارها و شرایط اسپانسرشیپ خانواده کانادا پیروی کنند.